Mogen mijn spullen in jouw tasje?

Het is warme middag in juli en ik zit naast hem bij een personeelsbarbecue. We zijn er samen naartoe gefietst, onderweg hebben we aan een stuk gepraat. Dat deden we de laatste tijd wel vaker, eindeloos praten na werktijd. Ik merk zelfs dat ik via een omweg naar de personeelskamer loop, in de hoop hem toevallig even tegen te komen.

Maar zijn spullen in mijn tasje? Die tas zit al zo vol. Ik hoor mijn vriendin mij alweer uitlachen. Ik wil namelijk heel principieel geen grote tas, maar stop die kleine tasjes vervolgens zo vol dat het er echt niet uitziet. En als hij zijn spullen in mijn tas stopt, wat betekent dat eigenlijk? Zijn we dan niet iets teveel 'samen' hier? Ik begin wat nerveus te worden. Tot nu toe had ik onze gesprekken gezien als een start van een nieuwe vriendschap, maar nu voel ik toch duidelijk wat anders.

Die middag bleek inderdaad een begin te zijn. Maar niet van een vriendschap, maar van een avontuurlijk liefdesverhaal. Wat allang door omstanders gezien was, maar ja, soms wil je zelf nog liever even in ontkenning zijn van het onvermijdelijke.

Vier jaar later werd de vraag nog eens herhaald. Aan het begin van onze trouwceremonie. Als anker van het moment waarop het allemaal begon.

Hebben jullie ook een zin of uitspraak waarmee jullie liefde begon?

Ik ben zoals ik altijd zeg 'hoopvol romantisch' en ik geloof in de liefde. Met alles erop en eraan. Bovenstaand verhaal is dat van de start van mijn eigen liefdesverhaal met mijn man. Een verhaal met vele avonturen, plotten, wendingen, humor en verbinding. Met nog vele hoofdstukken te gaan. Jullie staan op het punt een nieuw hoofdstuk te beginnen in jullie liefdesverhaal. Hoe leuk! Dat hoofdstuk verdient natuurlijk een ceremonie die past bij waar jullie nu staan en wat de toekomst gaat brengen. Als hoopvol romantische, creatieve en verbindende spreker, draag ik daar graag aan bij. Mijn doel is voor jullie de Allerleukste Ceremonispreker te zijn. 

Hopelijk tot snel!